علی رغم اینکه چند سال از قهرمانی اش می گذرد هنوز به باور خیلی ها بدنی فراتر از او به میادین حرفه ای پرورش اندام جهان پا نگذاشته است. پسری که عاشقانه تمرین می کرد و می کند. پلیسی که با نظم و اراده مثال زدنی اش به بالاترین قله این ورزش قدم نهاد. امروز هنوزم در صحنه است و با اینکه دیگر قهرمان نیست و مسابقه نمی دهد. اما خبرهایش را می شنویم که به فلان کشور سفر کرده تا سمینار برگزار کند و با هواداران خود در ارتباط باشد. با سنی بیشتر از ?? سال هنوز سخت تمرین می کند و حالا مارکوپولوی بدنسازی در جهان است که هنوزهم آسیب های مزمن نمی تواند سد راهش شود. روزی که بعد از شکست خوردن از جی کاتلر در پشت صحنه المپیا گریه می کرد چون می دانست دیگر قهرمان نخواهد شد عشقش به این رشته بیشتر از هر زمانی دیگر هویدا شد. گروه خون افرادی مثل رونی کولمن « بدنسازی » است اینها بدون هالتر و دمبل نمی توانند نفس بکشند. نکته جالب توجهی که درباره کولمن وجود دارد این است که بارها در مصاحبه هایش بیان کرد هرگز هدفش قهرمان شدن در المپیا نبوده و او صرفاً به عنوان کسی که عاشق وزنه زدن بود در این رشته و ابتدا در پاورلیفتینگ فعالیت می کرده و همین عشق بوده که او را یاری داده تا از تمام سختی ها عبور کند و به بالاترین قلل برسد. شاید بیان اشتباهی نباشد، اگر بگوئیم هنوز کامل تر از فیزیک او پا به صحنه مسابقات نگذاشته و شاید سال ها طول بکشد کسی با ساختار بدنی او بتواند ظهور کند و با دارا بودن پشتکار و هوشمندی کولمن بتواند از استانداردهای او عبور کند. درست مثل آرنود که تا سال ها پس از او قهرمانان المپیا به چشم نمی آمدند، چرا که فرانک زین و فرانکو کلمبو و . . . هیچکدام به استانداردهای آرنولد نرسیدند بلکه به علت عدم حضور او به قهرمانی رسیدند. ناگفته نماند که رونی کولمن طی چند سال آخر قهرمانی اش به علت جمع شدن بیش از حد و بر آمدگی زننده شکم از فرم ایده ال خارج شد و منظور از بهترین فیزیکش همان سال های ?? تا ???? است البته به استثنای ???? که با اندکی افت مواجه شد .

نظرات شما عزیزان: